ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ στην Θεσπρωτία προ πολλών ετών συμβαίναν τα περίεργα.« Πάθος »
Ήλιος θα είσαι μάτια μου και γω θα ΄μαι φεγγάρι
σαν βασιλεύεις να γλιστράς μεσ τη ζεστή μου αγκάλη!Να ενωθούνε δυό καρδιές που τώρα χώρια ζούνε για της αγάπης το σεβντά σαν μία να χτυπούνε!Τα χάδια σου είναι βάλσαμο και τα φιλιά βοτάνι μα για γίνω εγώ καλά τα ξαναθέλω πάλι!
Σ' αγάπησα με πρόδωσες μα δε σε κατακρίνω
σ' ευχαριστώ που με έμαθες αγάπη να μη δίνω.
Θα σ'αγαπώ κιαν μ'αρνηθείς εμέ για κάποια άλλη,
ξέρω πως θά ρθεις τρέχοντας στην αγκαλιά μου πάλι. .
Να μη ζητάς απ' τη ζωή πλούτη,για να σου δώσει,
να της ζητήσεις μια καρδιά που δε θα σε προδώσει.
Ποτέ στη ζωή δε νόμιζα να αγαπήσω τόσο
κι από αγάπη άπειρη ανθρώπους να πληγώσω!
ποτέ μου δεν φαντάστηκα να κάνω αυτό το λάθος
και ν' αγαπήσω εσένανε βαθιά με τόσο πάθος!
και τώρα να που φτάσαμε ;θέλεις να με χωρίσεις
και με θυμό στα μάτια σου μου λες πως θα μ αφήσεις!
